Kunst met een knipoog

Je komt thuis van een drukke dag, je hoofd zit vol met duizend dingen. Thuis plof je op de bank. En dan wordt je aandacht getrokken door een beeld, misschien is het een kleurrijk hondje of een hertje in brons....het tovert een glimlach op je gezicht, het herinnert je aan plezierige momenten, het relativeert en geeft je een gevoel van vrijheid. Je komt thuis.

Ik was een jaar of 8 toen ik de schuur in de achtertuin van mijn ouders ontdekte. Ik keek hoe mijn vader tafeltjes aan het maken was. Ik wilde weten hoe de constructie in elkaar zat en wilde vooral zelf iets creëren. Met de gereedschappen en materialen die te vinden waren in het schuurtje.

Houten beelden

Mijn eerste beeldje was van hout, gemaakt met de gutsen van mijn opa. Het schuurtje werd mijn domein. Elk verloren uur gebruikte ik om iets te creëren. Vooral beelden, maar ook tekeningen en beestjes van stof. De schilderijen kwamen later pas.

Natuur als inspiratiebron

In mij zit een drang om te creëren. Om te scheppen met mijn handen. De natuur is mijn inspiratiebron. Dieren, planten, alle verschillende manieren waarop het leven zich vormgeeft. Al jaren heb ik in mijn eigen achtertuin een atelier waar ik mijn beelden en schilderijen maak. Waar ik snel even naartoe kan, als ik een nieuwe ingeving heb en waar ik buiten kan werken, als het weer het toelaat.

Geometrie en symmetrie

Als wiskundige houd ik van geometrische vormen; de fractale symmetrie van bijvoorbeeld een varen of een boomtak, patronen in water of zand....de natuur houds van structuur en ik geef deze vormen een plek in mijn werk.

Met kunst communiceren

Als volwassene ontdekte ik dat ik met mijn beelden en schilderijen kan communiceren met anderen. Ik geloof dat het leven er is om plezier te hebben, om lief te hebben en te genieten. Van en met andere mensen en dieren. Dat zie je terug in mijn kunst. Ik hoop dat mijn kunst jou laat zien en voelen hoe mooi het leven is, met een knipoog.